Turning the switch off.

I'm thinking non-stop. And I'm analyzing things non-stop as well.

I think it runs in the family since my mother is doing the same over-analyzing thing too.

And she's the one that once told me that you shouldn't "reach to the bone" of things. That there is no point in that (well, she probably reached to that conclusion from her own experience . . . !).

So, here's the day that I'm starting to think about how much should you analyze things, for good. And where should you stop noticing even the smallest thing that happens. 

When over- thinking starts affecting your everyday life . . . 

that's the point when you need to turn the switch off!

Easy to say, hard to do. I had no big success in this great task until now, but one think that's helping me when I start thinking obsessively and analyzing something is this:

 at the point when my mind notices something and I start to think about it, I tell myself that it doesn't worth the time and energy I'm going to devote on it and that it's meaningless. After some minutes you do realize that it was really nothing . . . !

~  ~  ~  ~  ~  ~  ~  ~  ~  ~  ~

Σκέφτομαι ακατάπαυστα. Κι επίσης αναλύω ακατάπαυστα.

Υποθέτω ότι είναι οικογενειακό φαινόμενο, αφού και η μητέρα μου κάνει το ίδιο πράγμα.

Κι είναι εκείνη που κάποτε μου είπε ότι δεν χρειάζεται να φτάνεις "στο κόκκαλο" των πραγμάτων. Ότι δεν υπάρχει νόημα σε αυτό (μάλλον έφτασε στο συμπέρασμα αυτό από την εμπειρία της . . . !).

Λοιπόν, να που ήρθε η μέρα που αρχίζω ν' αναρωτιέμαι κατά πόσο πρέπει ν' αναλύεις τα πράγματα, για τα καλά. Και κατά πόσο θα πρέπει να προσέχεις ακόμα και το παραμικρό πράγμα που συμβαίνει.

Όταν η υπερ - ανάλυση αρχίζει να επηρεάζει την καθημερινή σου ζωή . . . 

αυτή είναι η στιγμή που πρέπει να κλείσεις τον διακόπτη!

Εύκολο να το λες, δύσκολο να το κάνεις. Κι εγώ δεν είχα ιδιαίτερη επιτυχία σ' αυτή την σπουδαία άσκηση μέχρι τώρα. Αλλά ένα πράγμα που με βοηθάει όταν αρχίζω να σκέφτομαι εμμονικά και ν' αναλύω κάτι είναι το εξής:

τη στιγμή που το μυαλό μου παρατηρεί κάτι κι αρχίζει να το σκέφτομαι, λέω στον εαυτό μου ότι δεν αξίζει τον χρόνο και την ενέργεια που θα του αφιερώσω και ότι είναι ανούσιο. Ύστερα από μερικά λεπτά συνειδητοποιείς ότι πραγματικά δεν ήταν τίποτα . . . !

What if . . . this was your last day alive?

Lately I haven't been in the best mood. I tried many things to feel better, but still I was all the time anxious and a bunch of thoughts was always in my mind.

Until one day I thought:

"Would you act and think in the same way if this was your last day alive?".

(It's a common way of thinking, but this doesn't mean it's the first thing that comes in your mind.)

So, what if this was your last day alive?

Would you worry about that stupid thing?

Would you show your feelings more to others?

Would you be happier and calmer?

Would you spent your time more wisely?

Would you appreciate even the little things more?

* * *

Τον τελευταίο καιρό δεν είχα την καλύτερη διάθεση. Δοκίμασα πολλά πράγματα για να νιώσω καλύτερα, αλλά και πάλι ήμουν όλη την ώρα αγχωμένη και ένα μάτσο σκέψεις ήταν συνεχώς στο μυαλό μου.

Μέχρι που μια μέρα σκέφτηκα:

"Θα έκανες τα ίδια πράγματα και θα σκεφτόσουν με τον ίδιο τρόπο εάν αυτή ήταν η τελευταία μέρα που θα ήσουν ζωντανός;".

(Είναι ένας συνηθισμένος τρόπος σκέψης, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό).

Λοιπόν, αν αυτή ήταν η τελευταία μέρα σου στη ζωή;

Θα ανησυχούσες για εκείνο το χαζό πράγμα;

Θα έδειχνες περισσότερο τα συναισθήματά σου στους άλλους;

Θα ήσουν πιο χαρούμενος και ήρεμος;

Θα αξιοποιούσες διαφορετικά τον χρόνο σου;

Θα εκτιμούσες ακόμα και τα μικροπράγματα περισσότερο;

Water

(image: quotesvalley.com)

Writer Karen Blixen (real name of Isak Dinesen) once said that the cure for everything is salt water, either in the form of sweat, or tears, or sea water.

I first heard that phrase from my mum (and she still says that every now and then).

I add to this phrase that in general water can be a savior in times of a crisis. When something is wrong (or not perfect if you see the glass half full) you can always soothe the feeling or the pain with water.

It can be a shower, a bath, a glass of water, sounds of water flowing, rain . . . . 

* * *

Η συγγραφέας Κάρεν Μπλίξεν (το πραγματικό όνομα του Ίσακ Ντίνεσεν) κάποτε είπε ότι η θεραπεία για όλα είναι το αλατισμένο αλάτι, είτε στη μορφή του ιδρώτα, είτε των δακρύων, είτε του θαλασσινού νερού.

Πρωτοάκουσα αυτή τη φράση από τη μαμά μου (και ακόμα την λέει κάθε τόσο).

Εγώ προσθέτω ότι γενικότερα το νερό μπορεί να λειτουργήσει σαν σωτηρία σε στιγμές κρίσης. Όταν κάτι δεν πάει καλά (ή δεν πάει τέλεια σε περίπτωση που βλέπεις το ποτήρι μισογεμάτο) μπορείς πάντα να καταπραΰνεις το συναίσθημα ή τον πόνο με νερό.

Μπορεί να 'ναι μ' ένα ντους, ένα μπάνιο, ένα ποτήρι νερό, τον ήχο του τρεχούμενου νερού, 

τη βροχή . . . .

One August night in Athens

Here's the scene:

one night, in August, in Athens.

And you're inside a car, going through the almost empty roads and highways of the city.

The cool air comes through the open window, making the high temperature being more bearable, your hair flying and your eyes being half-closed . . . .

Ορίστε η σκηνή:

μια νύχτα, τον Αύγουστο, στην Αθήνα.

Είσαι σ' ένα αυτοκίνητο, μέσα στους σχεδόν άδειους δρόμους και λεωφόρους της πόλης.

Ο δροσερός αέρας μπαίνει από το ανοιχτό παράθυρο, κάνοντας της ψηλή θερμοκρασία πιο υποφερτή, τα μαλλιά σου να πετάνε και τα μάτια σου να είναι μισόκλειστα . . . . 

Summer of '14: The love

Summer of '14: The books

Summer of '14: The vacation